طنز : افطاري فراجناحي |

طنز : افطاري فراجناحي |
از فرمایشات ما
رضا رفیع :
یاد دوران گل آقایی مان به خیر!…هر سال که مقام شامخ گل آقایی می خواست اطعام مسؤولین کند و افطاری دهد؛ از هر جریان و جناحی دعوت می کرد و معتقد بود که آبدارخانه شاغلام عوام،مسقط الرأس همدلی و همزبانی است. می گفت، دم در که رسیدید، واجب تر از خاموش کردن موبایل ها، کنار گذاشتن نام و عنوان جبهه و جریان و جناح و از این مقولات و معقولات سیاسی است. خدا خودش در این ماه رحمت و مهربانی، همه را با هم بر خوان کرمش مهمان کرده و از جناح و جریان شان هم چیزی نپرسیده؛ خب ما چرا این چنین نکنیم. مگر بنده همان خدای فراجناحی نیستیم؟…
در افطاری به اصطلاح فراجناحی گل آقا، تابلو نوشته هایی هم در اطراف مجلس به در و دیوار نصب می شد که محل جلوس برخی از مهمانان را نشان می داد: محل استقرار جناح راست میانه رو؛ مکان نشستن جریانات اصولگرای مستقل؛ جایگاه جلوس اشخاص اصلاح طلب؛ محل قرار گرفتن جریانات بی طرف؛ مکان جلوس راست متمایل به چپ؛ محل استقرار چپ متمایل به راست؛ جایگاه خاص نیروهای خودجوش؛ محل نشستن افراد مخافق(گاهی مخالف،گاهی موافق)؛ و….
این تقسیم بندی ها،هرچه بود، به زبان طنز بود و جدی نبود. ناگفته نماند که چندتایی از آن تابلونوشته ها نیز از ارتکابات خود حقیر بود. گل آقا با خنده و شوخی به خود مسؤولان می گفت:«آبدارخانه گل آقایی ما بلاتشبیه حکم همان کشتی نوح را دارد. از هر جناح و جریانی، یک جفت مهمان در افطاری آن حضور دارند!»…. همه هم در کمال همدلی و همزبانی، از این شوخی، می خندیدند و کسی چیزی به دل نمی گرفت. می گرفت؛ شاغلام عوام،سبیلش را دود می داد!
حالا سالها از آن دوران می گذرد و من همچن ان در حسرت یک افطاری فراجناحی،کشک خودم را می سابم و می سایم. الآن در افطاری ها رسماً صحبت از جناح و جریان است. نمونه اش همین افطاری ریاست جمهوری خودمان . به عین و اصل خبر دقت بفرمایید.
خبر دعوت یه افطاری: «برخی از نمایندگان و شخصیت های سیاسی اصولگرا،امشب مهمان ضیافت افطار رئیس جمهور هستند. سال گذشته نیز فعالان سیاسی اصولگرا و اصلاح طلب، به طور جداگانه در ضیافت افطاری رئیس جمهور شرکت کردند.»ــ به نقل از خبرگزاری ها
گمانه زنی سیاسی: هرچند که از جزئیات ماجرا اطلاع دقیقی نداریم؛ اما این مانع نمی شود که در حد یک گمانه زنی ناقابل نتوانیم در باب چرایی و چیستی اجرای طرح تفکیک جناحی در دعوت به ضیافت افطاری چهره های سیاسی، حرف بزنیم. آن هم ما که اگر حرف نزنیم، می میریم. فلذا در این راستا چند گمانه زنی داریم:
۱ـ جلوگیری از نزدیکی مواضع: چون همنشینی، نزدیکی می‌آورد؛ به خصوص وقتی که دست و پا تنگ باشد؛ خدای نکرده ممکن است اشخاص وابسته به دو جناح مقابل، مواضع شان اندکی به هم نزدیک شود و متوجه شوند که خیلی هم مقابل هم نیستند. همه شان یارانه بگیر دولت اند. در نتیجه، ممکن است کم کم اصل لزوم وجود حزب و ضرورت صدور بیانیه های شداد و غلاظ سیاسی، زیر سؤال برود و سنگ روی سنگ قرار نگیرد.
۲ـ اجتناب از شکاف مرامی : گاهی بعضی اشخاص و جریان‌های سیاسی و فکری، وقتی که به هم نزدیک تر می شوند؛ تازه وارد جزئیات اخلاقی و مرامی هم می شوند و می فهمند که یک تصویر کلی و دورادور از اختلافات میان هم داشته اند؛ و اگر دقت کنند، اختلاف های بیشتری پیدا می کنند. خب این اتفاق ناگوار، قطعاً باعث ازدیاد شکاف می گردد که خوب نیست.
۳ـ امکان توسعه غذایی: وقتی جناح ها و جریان ها جداگانه دعوت شوند؛ امکان رعایت نوع و تناسب غذا با طرز نگاه و نگرش اشخاص و گروهها بیشتر هست. مثلاً شاید اصولگراها آبگوشت دوست داشته باشند و قیمه و قرمه سبزی؛ اما جریانات اصلاح طلب، پیتزا و لازانیا و شینسل مرغ. جامعه تک غذایی، سوء تغذیه می آورد. انتخاب، حق همه است. حالا: یکی آبگوشت، یکی پیتزا پسندد!
۴ـ افطاری بی دردسر: زمان افطاری گل آقا، مسائل هسته ای خیلی مطرح نبود و اگر بود،به این شدت و حدت و جدیت نبود. الآن مهمانان ضیافت افطاری رئیس جمهور، یک در میان، ممکن است دلواپس باشند یا دلواپس نباشند؛ اجازه بدهند یا اجازه ندهند؛ موافق اندازه غنی سازی باشند یا نباشند؛ با قدم زدن در حاشیه مذاکرات موافق باشند یا مخالف باشند؛ و…… از این قبیل حرفها. فلذا حق بدهید که وقتی به اصطلاح قر و قاطی باشند و سر سفره هی چشمشان به هم بیفتد،همان یک لقمه افطاری رئیس جمهور هم به راحتی از گلوشان پایین نرود. مگر به ضرب نوشابه که می‌گویند ضرر دارد و ما راضی به ضرر دوستان نیستیم. ممکن است افطاری فراجناحی در عمل تبدیل به فروجناحی بشود. نگاهها و اخم ها در هم فرو برود!
منبع : روزنامه اطلاعات – ۲۳ تیر ۹۴
مطالب زیر را هم ببینید :